Een te kort tongriempje

Een te kort tongriempje komt nog best regelmatig voor. In Nederland alleen worden 3 op de 100 baby’s hiermee geboren. Moet er iets gebeuren aan dit tongriempje? En ja zowat en waarom? Je leest het allemaal in dit blog.

Wat is een te kort tongriempje

Je tong is een belangrijk onderdeel van je mond. Hij wordt gebruikt om mee te eten, te drinken en te spreken. Je tong wordt in het midden op zijn plaats gehouden door een tongriempje. Wanneer dit nu te kort is, is er sprake van een aangeboren afwijking. De tong zit te vast aan de mondbodem waardoor de beweeglijkheid wordt beperkt.
Bij zuigelingen kun je dit merken doordat ze moeilijk kunnen drinken aan de borst of fles. Op latere leeftijd kunnen er ook problemen ontstaan met de ontwikkeling van de spraak.

Vaak zie je dat het in de familie ook voorkomt. Dit hoeft echter niet altijd het geval te zijn.

Hoe ontdek je een te kort tongriempje

Bij baby’s merk je het vaak tijdens het drinken. Ze maken meer lawaai en produceren een soort klakkend geluid. Ook kunnen ze moeilijk de fles of borst vacuüm houden waardoor deze vaak los laat van de mond.
Het borstvoeden gaat hierdoor vooral lastig waardoor ze vaak te weinig voeding binnenkrijgen.

Als moeder merk je het doordat je veel stuwing of juist onvoldoende melkproductie krijgt. Ook kun je sneller borstontsteking krijgen. Verder kunnen er tepelpijn en tepelkloven door ontstaan. Dit omdat de baby niet goed aangelegd kan worden.

Behandeling van de tongriem

De klachten kunnen worden verholpen door het te behandelen. Hierbij gebeurt het volgende.
* Je baby zijn armpjes worden even licht gefixeerd. Dit kan door ze even in te bakeren. Dit om te voorkomen dat ze om zich heen gaan slaan en te veel bewegen.
* Een ouder of kraamverzorgende helpt om het hoofdje rustig en stil te houden.
* De tong wordt vervolgens opgetild met een klein instrument. Zo is er voldoende zicht en wordt ervoor gezorgd dat de tong niet geraakt wordt.
* Vervolgens wordt met één of twee kleine knipjes het tongriempje doorgeknipt.
* Het vrijgekomen bloed wordt weg gedept met een gaasje. Gelukkig is er niet veel bloed dus dit is zo gedaan.
* De baby krijgt direct de borst of de fles. Dit als beloning, maar het heeft ook een bijkomend voordeel dat door het zuigen het bloeden stopt en natuurlijk verdwijnt de nare smaak.

De baby kan voor deze behandeling doorverwezen worden naar een tongriemkliniek.

Het kan zijn dat je baby even moeite heeft met drinken. De tong is tenslotte heel anders qua beweeglijkheid, geef hem daarom ook rustig de tijd hieraan te wennen. Dit kan zo een week of twee wel duren. Mocht je baby moeite houden dan kan een lactatiekundige altijd helpen om de techniek aan te passen.

Een zeer zeldzame complicatie bij het klieven is een nabloeding die behandeld moet worden door een arts. Het is daarom van belang te melden of er bijzonderheden voorkomen in jullie familie of bij jezelf zoals overmatige littekenvorming, bloedstollingsproblemen of geen gebruik van vitamine K.

Oefeningen doen na de behandeling.

Na de behandeling kun je het wondje masseren. Doe dit uiteraard met schone vingers en korte nagels. Dit houdt het wondje soepel. Masseren kun je door het draaien van kleine cirkeltjes gedurende 5 seconden.
Stimuleer het gebruik van de mond. Laat je baby geluidjes maken. Ook kun je ze aan je vinger laten zuigen, de kaken masseren en je baby stimuleren om zijn mondje wijd open te doen. Dit doe je bijvoorbeeld door de kin, neuspunt of bovenlip aan te raken.
Het is belangrijk dat je baby zoveel mogelijk zijn tong gaat optillen om vastgroeien te voorkomen.

Blijft je baby moeite houden met drinken of eten? Schakel dan de hulp van de lactatiekundige in.
Blijft de spraak achter dan kun je contact opnemen met een logopedist met specialisme myofunctionele therapie.